ارزیابی دوز رسیده به ارگان‌های حساس به پرتو در ارتوپانتوموگرافی

  سابقه و هدف: ارتوپانتوموگرافی یک تکنیک متداول تصویربرداری از فک می‌باشد. اگر چه میزان پرتوگیری افراد از این آزمون در مقایسه با سایر روش‌های رادیولوژی تشخیصی نسبتاً کم است، هنوز جزء شایع‌ترین روش‌های رادیولوژی تشخیصی می‌باشد. بنابراین برآورد دوز رسیده به ارگان‌های حساس در این آزمون ضروری است.   مواد و روش ‌ ها: مطالعه حاضر به‌منظور تعیین دوز سطحی رسیده به چشم‌ها، پاروتید، تیروئید و غدد بزاقی زیر فکی با استفاده از فیلم گف‌کرومیک در بیماران مراجعه‌کننده (20 فرد) به دو مرکز تصویربرداری (دیجیتال و آنالوگ) صورت پذیرفت. برای افزایش تکرارپذیری، هر اندازه‌گیری سه‌بار تکرار شده و نتایج به‌صورت میانگین (انحراف‌معیار) ارائه شد.   یافته ‌ ها: متوسط دوز سطحی رسیده به غدد زیرفکی (چپ، راست و میانی)، تیروئید (چپ و راست)، پاروتید (چپ و راست) و چشم (چپ و راست) برای سیستم دیجیتال به‌ترتیب برابر با 17/4، 65/4، 08/5 و 74/4 میلی‌گری و برای سیستم آنالوگ به‌ترتیب برابر با 33/10، 12/10، 28/10 و 73/10 میلی‌گری به‌دست آمد.   نتیجه ‌ گیری: بررسی نتایج این تحقیق نشان‌دهنده عدم تفاوت در دوزهای سطحی چشم چپ و راست، تیروئید چپ و راست، پاروتید چپ و راست و غدد زیرفکی چپ، راست و میانی در هر یک از سیستم‌های دیجیتال و آنالوگ مورد بررسی می‌باشد (05/0 ≥ P-value ). به‌علاوه دوز سطحی ارگان‌های مورد بررسی در دستگاه دیجیتال به‌طور قابل توجهی پایین‌تر از دستگاه آنالوگ بود (05/0 ≥ P-value ).